دوست عزیر وبلاگ نویسی میگفت که اولین مشتری نوشتههای وبلاگ خودش، خودش است، زیراکه : "اصولا همه نیاز به یک بک آپ از خودِ نرمالمان داریم که در این ایامِ آخرامان که صبح مومن می روی بیرون و شب کافر بر می گردی خانه، آنرا اجرا کنیم." هر چقدر که سن ما بالاتر میرود و انتخابهایی پیش روی ما قرار میگیرد که میدانیم پیامدهای آن سالیان سال جسم و روح و سرنوشت ما را دست خوش تغییر قرار خواهد داد، بیشتر به حکمت موجود در این جمله پی میبرم. حال برای من هم، این طور خواهد بود. از این به بعد نه فقط برای اینکه "حقیقتا دلم میخواهد" بلکه برای تهیه یک نسخه پشتیبان از خودم خواهمنوشت. پس از حدود سه سال تنبلی در نوشتن وقایع و اهداف و آرزوها، مینویسم تا پنج یا شش سال آینده، وقتی بر میگردم و این سطور را میخوانم، به حال خوش امروز و اهداف بلندم قبطه بخورم و یا خوشحال شوم از اینکه چقدر در رسیدن به اهدافم موفق بودهام و کارهایی کردم که از آن ها لذت میبردم. و اگر آن موقع از ریل خارج شدهبودم، بتوانم با کمک همین نوشتهها به مسیر اصلی خود بازگردم.
دیشب فیلم قلاده های طلا ابوالقاسم طالبی را داشتم می دیدم. (فیلم خوبی است حتما ببینید) بعد با خودم فکر می کردم که دولت فخیمه! انگلستان دیگر دقیقا باید چه کار کند که بعضی بفهمند با ایران و ایرانی جماعت به خاطر آرمان ها و ارزش هایش دشمنی دارد؟ فکر کنم همین قضیه قتل عام غیر مستقیم 9 میلیون ایرانی به دست بریتانیا کبیر در سال های 1917 تا 1919 برای دشمن شناختن انگلیس کافی باشد و دیگر نیازی به اشاره به انواع و اقسام توطئه های سخت و نرم نباشد. این دشمنی انگلیس به نظرم نه بصیرت می خواهد و نه هیچ پیش نیاز دیگری همین که آدم کوردل نباشد و یا خودش را به کوری نزده باشد کافی است.
درباره این سایت